| |
Trochę fizjologii.
Przemiana materii jest bardzo szybka (jak u wszystkich małych ptaszków) i wymaga relatywnie częstego pobierania pokarmu. Waga pobieranego dziennie pokarmu waha się (wg różnych autorów) od 2 do 19 g, przeciętnie jest to 6 g. W zimnie pobieranie pokarmu jest zwiększone (z powodu większej przemiany materii). Podczas pobierania pokarmu naliczono około 50 do 60 ruchów dzioba na minutę. Pobieranie wody (u zdrowej papużki) waha się od 1 do 18 ml w ciągu 24 godzin, przeciętnie są to 3 ml. Papużka robi średnio ok 63 kupek na dobę ;-).
Post, który trwa ponad 12 godzin prowadzi do niebezpiecznego obniżenia poziomu cukru we krwi. W relatywnie krótkim czasie zostaje osiągnięty poziom zagrażający życiu.
Po ok. 18 godzinach poziom cukru spada aż o połowę.
Intensywna przemiana materii powoduje, że papużka ma wysoka temperaturę ciała. Temperatura mierzona w kloace waha się w granicach od 40° do ponad 42°C (przeciętna to 42,4°C). Najzimniejsze są nóżki (31,8 ± 1,7°C) oraz
woskówka (32,3 ± 1,6°C). Temperatura ciała to (w zależności od miejsca
pomiaru) od ok. 40 do prawie 42°C. Wewnątrz wola panuje temperatura
41,2 ± 0,6°C. Nie zaobserwowano dziennych różnic temperatury.
Zaobserwowano natomiast dość duże różnice w temperaturze poszczególnych
papużek. Nie stwierdzono także tego, co u ludzi nazywa się gorączką, czyli
podwyższonej temperatury. U chorych papużek temperatura spada, nawet do 36
do 38°C.
Papużka oddycha 72 do 100 razy na minutę. W temperaturze 38°C prędkość
oddechu wzrasta do 300 na minutę. Ponadto w wypadku przegrzania pióra
zostają ściągnięte, skrzydła odsunięte od tułowia, a papużka oddycha przez
otwarty dziób.
Częstotliwość oddechu wzrasta też w czasie lotu, do 175 do 300 na minutę; w
czasie lotu papużka uderza skrzydłami ok. 840 razy na minutę. Dochodzi w tym
czasie do nawet 20 krotnego zwiększenia tempa przemiany materii (ssaki mogą
zwiększyć tylko 6 czy 7 razy!).
Mięśnie, dzięki którym papużka może latać (M. pectoralis superficialis i M.
pectoralis profundus) stanowią ok. 22% wagi ptaka. Mięsień, który odpowiada
za opadanie skrzydeł jest 4,5 razy większy niż miesień odpowiadający za
podnoszenie skrzydeł.
Serce papużki ma wymiary: 14,1 mm długości i 7,5 mm szerokości i waży
przeciętnie 0,585 g.
Papużki są dalekowidzami. Można u nich zaobserwować tylko niewielkie ruchy
gałek ocznych. Jest to kompensowane przez ruchy głowy.
Dolna granica słuchu to 40 Hz, a górna to 14000 Hz, największą zaś
wrażliwość papużki wykazują przy 2000 Hz.
Waga papużki to ok. 40 g. Przeciętna waga dorosłych samców pochodzących z
woliery to 34,98, dorosłych samic - 36,41, młodych samców - 33,45, a młodych
samic - 33,59. U ptaków trzymanych w klatce: dorosłe samce - 39,60, dorosłe
samice - 42,58. Wystawowe papużki faliste są większe, samce (z woliery)
ważyły przeciętnie 43,33, a samice 54,80 (najcięższa samiczka). U WPF
trzymanych w klatkach należy oczekiwać wyższej wagi.
Samiczka w czasie lęgów zwiększa swoją wagę, w tygodniu poprzedzającym
złożenie pierwszego jajka jej waga zwiększa się do ok. 50 g, czyli o 10 do
20% normalnej wagi.
Na podstawie książki Dr. med. vet. R. Schone i VR Dr. med. vet. P. Arnold
"Der Wellensittich Heimtier und Patient" (rok wydania 1987) napisała Joanna Karocka. (Serwis o nimfach.)
|
|
|
